pierwotna forma herbu

Blazon: W pierwotnej, XV wiecznej formie w klejnocie znajdowała się głowa szczenięcia srebrnego między kręgami srebrnymi ze środkiem czerwonym i okrągłymi uchwytami srebrnymi.

herb Korczak

Inne nazwy: Ciffus, Ciphus, Karpie, Trzy Wręby, Wrębowie, Wręby.

Zawołanie herbowe: "FRANGES NON FLECTES" (Zniszczysz lecz nie ugniesz).

Blazon: w polu czerwonym trzy belki (bierzwiona) srebrne, poprzeczne i równoległe, ku dołowi stopniowo krótsze jedna od drugiej; w klejnocie nad hełmem w koronie w czarze złotej pół psa srebrnego w prawo.

Odmiana: Korczak odmienny różnił się tylko tym, że zamiast wyżła w klejnocie na hełmie były trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb znany z pieczęci z 1390 roku. Spotykany głównie u rodzin szlacheckich zamieszkujących Ruś Czerwoną i Małopolskę. Pierwszym rodem pieczętującym się tym herbem byli Gorayscy a najbardziej znaczącym rodem noszącym go byli Braniccy. Został przeniesiony również na Litwę po unii w Horodle w 1413 roku.

Istnieje kilka legend herbowych: według Długosza herb ten został nadany przez króla Ludwika Węgierskiego podskarbiemu Dymitrowi z Bożegodaru, używającemu do tej pory godła z psem siedzącym w czaszy. Znak podskarbiego napawał króla obrzydzeniem, nadał więc Dymitrowi herb z węgierskimi bierzwionami, które symbolizowały trzy rzeki węgierskie: Dunaj, Sawę i Cisę (lub Drawę), a psa przeniósł do klejnotu.

Według Niesieckiego, Węgrzy po śmierci swego księcia, wybrali nowego, osobę znaczną i poważaną, wielkiego wojownika. Elekt wzbraniał się jednak przed objęciem tronu i na księcia polecił jednego z rodziny Kaninów, skąd urosła fabuła, że Węgrzy psa sobie na pana wybrali. Kaninos okazał się być władcą okrutnym dla poddanych, został zatem zrzucony z tronu i zamordowany przez pierwotnie wybranego księcia. Węgrzy ponownie chcieli wybrać go na władcę, ale ten ponownie odmówił, więc na pamiątkę zabicia tyrana Kanina nadano mu herb z psią głową w czaszy (na podobieństwo Kaninowej) i trzy rzeki, nad którymi często odnosił zwycięstwa nad wrogami.

Według Derwicha i Cetwińskiego, Węgrzy po śmierci Attyli nie mogli zdecydować się co do osoby nowego króla. Postanowiono zatem, że władcą obiorą tego, kto pierwszy wejdzie do pewnej izby. Zrządzeniem losu pierwszą żywą istotą był pies, i jego, chcąc niechcąc, obwołano królem. Podczas uczty wyprawionej z okazji intronizacji krajczy podawał psu mięso oddzielone od kości. Kości zaś wrzucał do osobnego naczynia. Władca, który z chwilą wyboru nie pozbył się przecież swej psiej natury, skoczył do napełnionej kośćmi wanienki i wówczas krajczy, ze słowami jeśli chcesz być panem przestań psich obyczajów, ściął mu łeb. Choć można przypuszczać, że wielu Węgrów było z takiego obrotu sprawy zadowolonych, to jednak krajczy musiał ratować się pospieszną ucieczką przez trzy rzeki, tj. belki widniejące w herbie.

Herb na bardziej rozpowszechniony wśród szlachty mieszkającej na ziemi krakowskiej, lubelskiej oraz na Rusi Czerwonej. Aktem unii horodelskiej herb Korczak został przeniesiony na Litwę.

Herbowni: (blisko 395 polskich rodzin szlacheckich) Alabjewicz, Bagiński, Balkiewicz, Bałaban, Bannuński, Banunyński, Banuński, Baratyński, Barsowski, Barszczowski, Barzi, Barzy, Batkiewicz, Batkowski, Baturzycki, Bedleński, Bedlewicz, Bernacki, Bernaszowski, Berżański, Biarżanowski, Bibel, Bibelski, Bielecki , Bieniewski, Biernacki, Biernaszewski, Biernaszowski, Biernawski, Bierzawski, Bierżański, Bierżawski, Biliński, Biliźnieński, Bliziński, Bobrecki, Bochowityn, Bohdanowicz, Bohowityn, Bolanowski, Bołaban, Boratyński, Borszewski, Borszowski, Bortkiewicz, Bortnicki, Bortnowski, Bożydar, Branicki, Bratko, Brodzki, Bronowicki, Bucewicz, Budzyński, Bybelski, Bybłowski, Chańkowski, Chański, Chęciński, Chiszewski, Chłopicki, Choderowski, Chodorowicz, Chodorowski, Chodorski, Choiński, Choiński vel Chojeński, Chojeński, Chojny, Chołoniewski, Chołubicki, Choński, Chorbowski, Chotecki, Chryczewski, Chryszewski, Chulawski, Chyczewski, Chyszewski, Chyżewski, Czarnkowski, Czarowski, Czaryski, Czasza, Czaszkowski, Czerniawski, Czerniejewski, Czerniejowski, Czernieszewicz, Czerniowski, Czuma, Czumak, Czupa, Czuppa, Czuryłło, Czuryło, Dachnowicz, Daszkiewicz, Dawidowski, Dąbkowski, Dąbrowski, Deben, Dejbel, Derbut, Derewiński, Dermnowski, Derszniak, Deubel, Dobraczewski, Dobraczyński, Doliński, Dombrowski, Dreling, Dremlik, Drewiński, Drochowski, Drogajewski, Drogojewski, Drohojewski, Drohojowski, Drojewski, Drożawski, Dryniewicz, Drzemlik, Drzewiński, Dunicki, Dusieński, Duszeński, Dworskowicz, Dworszowicz, Dyrmont, Dziechciejewicz, Dziechciejewski, Dziechciewski, Dziechejewski, Dziewolski, Eleński, Engelhardt, Esman, Gacki, Gadowski, Gajewski, Galęski, Gałecki, Gąsiewicz, Gliński, Gluziński, Głowacki, Gorajewski, Gorajski, Goralski, Gorczyński, Gornowski, Gorodecki, Góralski, Graniewski, Greczyna-Wojna, Gruszkowski, Gruszowski, Gruszwicki, Gruświcki, Grutwicki, Grządzielski, Gwoździecki, Hacicki, Hajski, Hałuszyński, Hanicki, Hankowski, Hanusiewicz, Hańcki, Hański, Henko, Hermanowski, Hinek, Hinicz, Hlib, Hodorowski, Hołodyński, Hołoniewski, Hołowicki, Hołubicki, Horain, Horbaczewski, Horbanowski, Horbowski, Hordyński, Hornowski, Horodecki, Horodeński, Horodoski, Horodyjski, Horodyński, Horodyski, Horodyski-Abramowicz, Horodyski-Bratko, Horodyski-Czobotowicz, Horodyski-Jadwiszczak, Horodyski-Kamatiak, Horodyski-Maciejczak, Horodyski-Onańczyk, Horodyski-Prokopiak, Horodyski-Puhacz, Horodyski-Żurawel,Horysławski, Hoszewski, Hościsławski, Hranicki, Hreczyna-Wojna, Hruszewski, Hruszowski, Hruszwicki, Hryncewicz, Hubicki, Hynek, Hyńko, Ilcewicz, Ilinicz, Iliwicz, Ilkiewicz, Illicz, Illinicz, Illukiewicz, Iwonia, Iwoński, Jagodowski, Jagusiński, Jagużyński, Jakowiecki, Jakubiński, Jankiewicz, Jarkowski, Jarmoliński, Jarmołowicz, Jaskołowski, Jaskółowski, Jasman, Jaślikowski, Jeleniewski, Jenkiewicz, Jesman, Jeśman, Jewłaszko, Jewłaszkowicz, Jucewicz, Junkiewicz, Junkowicz, Juńkiewicz, Jusewicz, Jussewicz, Juszkiewicz, Kadłubiński, Kadłubiski, Kamota, Karaczewski, Karaffa-Korbut, Karalewicz-Juncewicz, Katarski, Kazimierski, Kazimirski, Klimkowski, Klukowicz, Klukowski, Kołmowski, Komar, Komarowski, Komorowski, Komota, Konarzewski, Koproski, Koprowski, Koraszewicz, Korbowski, Korbułtowski, Korbut, Korbutowicz, Korczak, Korczakowski, Korczmiński, Korczyński, Kostka, Kotarski, Kotowicz, Kozieradzki, Krasnodąbski, Krasnopolski, Kraśnicki, Krężelewski, Krężołowski, Krężyłowski, Krukienicki, Krukieński, Krukiewnicki, Krulski, Krupel, Krupello, Krupiński, Krupowicz, Krupski, Kruszel, Krynicki, Krzeczeński, Krzeczkowski, Krzeczowski, Krzywopis, Krzywopisz, Kukizowski, Kula, Kuryłowicz, Kwaszewicz, Lachodowski, Lahodowski, Langowski, Latyczyński, Ledeński, Leszczyński, Liniewski, Lipski, Luskowski, Luszkowski, Lutowieński, Łachodowski, Ładomicki, Łagodowicz, Łahodowicz, Łahodowski, Łapinkiewicz, Ławrynowicz , Łęgowski, Łodziata, Łohodowicz, Łojowicz, Łoniewski, Łowiejko, Łubkowski, Łuczkiewicz , Łukszyński, Łuszczewski, Łuszczkowski, Łuszczyński, Łuszkowski, Łużkowski, Łysczyński, Machalewski, Machalski, Maczulski, Malczewski, Malczycki, Manugiewicz, Manuwir, Melechowicz, Meleszkiewicz, Meleszko, Meleszkowicz, Menicz, Michael, Michalewicz, Michalewski, Michalski, Michałowski, Miedzielski, Mielechowski, Mieleszko, Mienicz, Mikulec, Mikulicki, Miłaniewski, Miszka, Miszkiewicz, Mitarski, Mleczko, Moczulski, Moczylski, Mogielnicki, Mogilnicki, Mogolnicki, Morohowski, Morokowski, Mroczkowski, Muchalski, Myszczyc, Myszka, Myśko, Narmont, Narmunt, Newelski, Niegardowski, Niwicki, Oladowski, Oładowski, Oratowski, Orbowski, Orczysławski, Ornowski, Orwicz, Orzeszko, Orzewski, Ostrowski, Ostróg, Oszczysławski, Oszmieniec, Ościsławski, Pachniowski, Parwaniecki, Pawłowicz, Pełczycki, Perwaniecki, Piśnicki, Pletenicki, Pletnicki, Płoskoński, Podgolia, Podgrodziedzki, Podhorodeński, Podhorodyński, Podobiedow, Podolecki, Podwerbecki, Podwerbski, Porcianko, Porcyanko, Portanty, Porwaniecki, Prochnicki, Prokop, Prokopowicz, Próchnicki, Pruchnicki, Przedzielnicki, Przyłubski, Przyłupski, Pyszyński, Rezanowicz, Rocimirski, Rokitnicki, Rossakiewicz, Rozborski, Rymkiewicz, Ryncza, Rynek, Rynka, Rynkowski, Ryński, Saczko, Sadłocha, Salamonowicz, Salomoński, Saładykowski, Sałmiński, Sałomuński, Sampławski, Saparowski, Saporowski, Saszko, Sąd, Sąplewski, Sąpławski, Seleniewicz, Serebczyński, Serebryski, Sidecki, Sieleniewicz, Sielenko, Sielicki, Siennowski, Siladkowski, Silicz, Silnicki, Siwiński, Skabłoński, Skoruta, Skurat, Skuratowicz, Skurewicz, Sławski, Smietanka, Smiotanka, Smokowski, Smykowski, Sobański, Sołomiecki, Sołomuński, Sołtan, Sond, Sosnowski, Sowa, Sozański, Staniewski, Stawski, Steckowicz, Strasz, Strus, Strusiewicz, Struszkiewicz, Struś, Sukmanowski, Sułkowski, Sułtan, Suszcz, Sutkowski, Sutyski, Swarzyczewski, Swidło, Synkowski, Szaczko, Szakłakowski, Szampławski, Szawłowski, Szczaska, Szeptycki, Szerebiński, Szkopowski, Szloczkowski, Szołomski, Szukajło, Szumbarski, Szumiański, Szumkowski, Szuszniański, Ścisłowski, Śledziewski, Śledziński, Ślizień, Śmietanka, Śmietonka, Śmiotanka, Śmiotanko, Świdłowski, Świeżyński, Świniuski, Tamanowski, Tankowski, Tańkowski, Tąkiel, Terechowicz, Ternowski, Tomanowicki, Tomanowski, Troszek, Truchanowski, Truchnowski, Truchowski, Tur, Turek, Tychonowicz, Tyśmieniecki, Udzielski , Umiastowski, Urzejowski, Ussakowski, Wankowski, Wańko, Warkowski, Wasiciński, Wasiczyński, Wasielkowski, Wasilkowski, Wasiutyński, Wasuczyński, Wasylkowski, Waszczyński, Wereszczyński, Wereszyłko, Wesołowski, Wessel, Wielhorski, Wierzbowski, Wierzchołowski, Wierzchowski, Witaliszowski, Wojna, Wojnałowicz, Wojszwiłło, Wołk, Wołk-Łaniewski, Wołod, Wołodko, Wołodyjowski, Worona, Worotyński, Woszczowski, Wujachewicz, Wujakiewicz, Zaborowski, Zagorewski, Zagorowski, Zaharanko, Zahoranko, Zahorenko, Zahorowski, Zajęcznicki, Zajęczyński, Zakoszewski, Zaniewski, Zaranek, Zarański, Zawalski, Zborowski, Zegart, Ziełkowski, Ziokowski, Ziołkowski, Ziółkowski, Złotoliński, Zoratyński, Zorawiński, Żabicki, Żelazko, Żoratyński, Żorawiński, Żorownicki, Żórawiński, Żórawnicki, Żurawiński, Żurowski.

Odmiany herbu:

herb Bedlewicz

Inna nazwa: Korczak II.

Blazon: W polu czerwonem trzy srebrne wręby poprzeczne i równoległe, ku dołowi zmniejszające się. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki: Odmiana powstała w XVI wieku.

Herbowni: Bedlewicz, Będlewicz, Będlewski, Bradnicki.

herb Bedlewicz II

Odmiana herbu Korczak II

Herbowni: W polu czerwonym trzy rzeki wijące się, w skos lewy, jedna nad drugą, srebrne. W klejnocie trzy pióra strusie. Labry - czerwone podbite srebrem.

Herbowni: Bedlewicz.

herb Branicki Hrabia

Herbowni: hrabiowie Braniccy - nazwisko członków dwóch polskich rodów arystokratycznych: starszego używającego herbu Gryf i młodszego używającego herbu Korczak. Ostatnim z rodu Gryfitów był Jan Klemens Branicki - właściciel pałacu Branickich w Białymstoku.

Fortuna Branickich-Korczaków, wyrosła dzięki aktywnej działalności politycznej i zapobiegliwości materialnej Franciszka Ksawerego Branickiego, który szczyt cynicznej walki o władzę i wpływy osiągnął żeniąc się z protegowaną (i przypuszczalnie córką) carycy Katarzyny II - Aleksandrą Engelhardt, a później przyłączając się do konfederacji targowickiej. Bazę jego sukcesu materialnego stanowiły ogromne dobra ziemskie na Kijowszczyźnie z centrum w Białej Cerkwi i rezydencją w Aleksandrii. Ojcem Franciszka Ksawerego był Piotr Branicki, był on kolejnym senatorem w tej rodzinie.

Franciszek Ksawery miał 3 córki i dwóch synów: Aleksandra, który umarł w młodym wieku po upadku z konia, i Władysława, który otrzymał od cara tytuł hrabiowski (według innej wersji tytuł ten tylko potwierdzono). Najstarszy syn Władysława - Ksawery Branicki był jedną z najwybitniejszych osobowości polskiej emigracji we Francji II poł. XIX wieku. Był aktywnym działaczem politycznym (ze względu na swe poglądy nazywany "czerwonym hrabią"), niezwykle sprawnym finansistą (zasługując się na tym polu dla rządu i społeczeństwa Francji) oraz kolekcjonerem. Pozostawał w dużej zażyłości z członkami najbliższej rodziny cesarza Napoleona III, których przyjmował w swej francuskiej posiadłości Montrésor. Jego głównym spadkobiercą był bratanek Ksawery Branicki. Wśród innych zasłużonych dla kultury polskiej potomków Władysława Branickiego wyliczyć można Aleksandra i Konstantego - zapalonych podróżników, przyrodników i kolekcjonerów.

Kres fortuny Branickich przyszedł wraz z rewolucją bolszewicką i utratą dóbr ukraińskich. Odbiło się to zwłaszcza na kondycji finansowej Ksawerego Branickiego, który odziedziczywszy w 1892 roku dobra wilanowskie, zobowiązany został przez rząd odrodzonej Polski do łożenia znacznych środków na utrzymanie rezydencji wilanowskiej i zbiorów muzealnych. Ostatnim z Branickich w linii męskiej był Adam Branicki - syn Ksawerego, który zmarł w grudniu 1947 roku nie posiadając już żadnych dóbr ziemskich (po ich nacjonalizacji). Ostatnim żyjącym przedstawicielem rodu jest Anna Branicka-Wolska - córka Adama.

herb Chołoniewski Hrabia

Blazon: W polu czerwonym wręby srebrne. Nad tarczą korona hrabiowska, dziewięciopałkowa, opleciona sznurem pereł, a nad nią hełm w koronie, z którego klejnot: pies szary (naturalny), z jęzorem czerwonym, siedzący w czarze złotej. Labry czerwone podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany z galicyjskim tytułem hrabiowskim 30 lutego 1798 roku braciom Ignacemu, Rafałowi i Franciszkowi Ksaweremu Myszka z Chołoniowa Chołoniewskim z predykatem hoch- und wohlgeboren (wysoko urodzony i wielmożny). Podstawą nadania tytułu były m.in. sprawowane przez ojca petentów urzędy (Adam Chołoniewski, kasztelan buski, starosta kołomyjski i szczurowiecki) oraz patent szlachecki z roku 1775. Synem Rafała był Stanisław Chołoniewski. Tytuł został potwierdzony w Rosji 28 stycznia 1842 roku i 21 grudnia 1849 roku.

Herbowni: hrabiowie Chołoniewscy.

herb Lis odmiana Bouffał

herb Clemendorff

Herbowni: Clemendorff.

herb Dermont

Inna nazwa: Dermont I

Blazon: Na tarczy - Korczak wywrócony, pod nim Abdank. Nad hełmem w koronie pięć piór strusich.

Herbowni: Dermont, Dermunt, Dyrmunt, Silicz, Świcki, Siwiński.

herb Drohojowski Hrabia

Herbowni: Drohojewski, Drohojowscy (hrabiowie).

herb Hornowski

wg Wikipedii

Blazon: W polu czerwonym, podkowa srebrna, barkiem do góry, na której zaćwieczona takaż strzała bez upierzenia, przekrzyżowana ukośnie, wewnątrz podkowy, trzy wręby srebrne - ułożone jeden nad drugim jak w herbie Korczak. W klejnocie trzy pióra strusie. Labry - czerwone podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Pierwsze informacje o herbie, dotyczą dokumentów sygnowanych pieczęcią ze znakiem rodziny Hornowskich z Hornowa na Litwie, a pochodzą z XVI wieku.

Herbowni: Hornowski.

herb Hornowski II

wg Czechowskiego

herb Hornowski IV

herb Jaroszyński

wg Czechowskiego

wg "CLENODIUM"

wg Jurzaka

Inna nazwa: Korczak odmienny

Blazon: w polu czerwonym tak, jak w Korczaku, trzy srebrne wręby, na strzale żeleźcem na dół; w szczycie hełmu trzy pióra strusie, czerwone, złote i błękitne, przeszyte strzałą.

Herbowni: Jaroszyński, Jaroszyński z Jaroszynki.

herb Komorowski Hrabia

Polska rodzina arystokratyczna herbu Korczak, której gniazdem rodowym był Komorów w Księstwie Bełskim.

Najwcześniejsze wzmiankli: Przedstawiciele Komorowskich tytułowali się w XV wieku hrabiami na Liptowie i Orawie. Tytuł ten został nadany Piotrowi Komorowskiemu w 1469 roku przez króla węgierskiego, Macieja Korwina. Wygasł on po odebraniu Komorowskim ich dóbr na Słowacji, był jednak przez niektórych przedstawicieli rodziny używany zwyczajowo dla podkreślenia pozycji rodu. Tytuł był związany jedynie ze sprawowaną funkcją. Po wygaśnięciu jego potomstwa, tytułu "hrabiego na Liptowie i Orawie" zaczął używać brat Piotra Mikołaj i jego potomkowie. W 1780 roku Jakub Komorowski otrzymał potwierdzenie tytułu szlacheckiego od króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego; w 1793 roku Komorowscy otrzymali potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Austrii; w 1803 roku - w Galicji i Lodomerii; w 1824 i 1834 roku - w Królestwie Polskim; w 1844 roku - w Rosji, a w 1894 roku - w Austro-Węgrzech.

Herbowni: hrabiowie Komorowscy.

herb Komorowski von Liptan und Orawie

Herbowni: Komorowski von Liptan und Orawie.

herb Konarzewski

Blazon: W polu czerwonym trzy lewe skosy srebrne, a nad nimi w prawym górnym rogu - gwiazda złota. Klejnot: ogon pawi, przebity strzałą w skos lewy. Labry czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb zachował się na nagrobku M. Konarzewskiego z roku 1595, ale z nieznanymi barwami. Juliusz Karol Ostrowski pisze, że jest to herb wielkopolskiej rodziny z Konarzewa. Barwy przytacza za Siebmacherem. Ostrowski podaje też, że herb jest opisywany przez Niesieckiego jako Wręby, oraz, że według Szymona Okolskiego pochodzi z nobilitacji od Ludwika Węgierskiego.

Herbowni: Konarzewski, Konaszewski.

herb Krynicki

Herbowni: Krynicki.

herb Łyszczyński

Blazon: W polu czerwonym nad trzema wrębami srebrnymi kryż kawalerski, pod Korczakiem róg myśliwski, otworem w prawo zwrócony. W koronie pies czarny z czarzy złotej wygląda, w lewa tarczy obrocóny.

Herbowni: Łyszczyński

herb Morochowski

Herbowni: Morochowski.

herb Graf von Myszka-Chołoniewski

Herbowni: graf Myszka von Chołoniów Chołoniewski.

herb Nawelski

Herbowni: Nawelski.

herb Wolcki

Herbowni: Wolcki, Wołk.

Inne odmiany (niepewne):

herb Alabis

Blazon: W polu błękitnym rogacina rozdarta srebrna nad takimiż wrębami.

Polski herb szlachecki odmiana herbu Rubiesz ?

Najwcześniejsze wzmianki: z XVI wieku.

Herbowni: Alabis, Alabusz.

herb Brant II

Bloazon: W polu barwy niewiadomej dwa wręby, z których na górnym trzy płomienie czerwone. W klejnocie trzy płomienie czerwone.

Polski herb szlachecki z nobilitacji.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 10 lipca 1512 roku, Oswaldowi, Michałowi i Achacemu Brantom.

Herbowni: Brant.

herb Korczyk

Blazon: W polu zielonym, pod złotym półksiężycem - dwie poprzeczne belki, czyli wręby srebrne, równoległe, wyższa krótsza, niższa dłuższa. W klejnocie trzy pióra pawie.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany w 1775 roku przez Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Herbowni: Dąbkowscy, Korczyk, Korytyński.

Żródła:

Herby Polskie

Herby Polskie

"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl

Herbarz Polski

Herby szlachty śląskiej

Herby szlachty kaszubskiej

herby szlachty polskiej

herb szlachty pruskiej

herb Korczak w "Wikipedii"

herb Korczak VII i VIII w "Wikipedii"